- devotio
- dēvōtĭo, ōnis, f. [devoveo].I.A devoting, consecrating.A.Prop.:B.
Deciorum devotiones,
the devoting of themselves, Cic. N. D. 3, 6, 15; cf.vitae,
id. Rab. Post. 1 fin.;capitis,
id. Dom. 57; a vow, Vulg. Act. 23, 1. —Transf., fealty, allegiance, devotedness (late Lat.):2.alicujus erga rempublicam, Treb. Poll. Gall. 14: Aquileiensium pro Romanis, Capitol. Maxim. et Balb. 11: quis fortes animat devotio mentes,
Nemes. Cyneg. 83 al. —Hence,(Cf. devotus, P. a. no. B.) In Christian authors, piety, devotion, zeal, Lact. 2, 11 med.:II.inutilis est Deo qui devotione caret,
id. 5, 19, 13; cf.coupled with religio,
Lampr. Heliog. 3.—A cursing, curse, imprecation, execration, Nep. Alcib. 4, 5:III.pilae in quibus devotio fuerit scripta,
id. ib. 6, 5:dissimulata nauseantis devotione,
Petr. 103, 6; v. also Macr. Sat. 3, 9.—Sorcery, enchantment; and concr., a magical formula, incantation, spell, Suet. Calig. 3:B.carmina et devotiones,
id. ib.; Tac. A. 2, 69:devotionibus et veneno peremisse,
id. ib. 3, 13;4, 52: conjugium (i. e. conjugem) principis devotionibus petere,
id. ib. 12, 65 al.—Transf., any form of prayer: devotiones faustae, Ap. M. 11, p. 265, 5.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.